Əyyub 1
Əyyubun şəxsiyyəti və dövləti
1Uz ölkəsində Əyyub adlı bir şəxs var idi. O, kamil, əməlisaleh, Allahdan qorxan və özünü şərdən uzaq saxlayan bir adam idi. 2Onun yeddi oğlu, üç qızı var idi. 3O, yeddi min baş qoyuna, üç min baş dəvəyə, beş yüz cüt öküzə, beş yüz baş eşşəyə və çoxlu nökərlərə sahib olub şərqdə yaşayanlar arasında ən varlı adam sayılırdı. 4Oğlanları növbə ilə evlərində ziyafət qurar və üç bacılarını da çağırardılar ki, birgə yeyib-içsinlər. 5Ziyafət müddəti bitəndən sonra Əyyub övladlarını çağırtdırıb təqdis edər və erkən qalxıb bütün övladlarının sayına görə yandırma qurbanı təqdim edərdi. Əyyub «bəlkə övladlarım günaha bataraq ürəklərində Allaha lənət ediblər» deyə düşündüyündən həmişə belə edərdi.
Əyyubun ilk sınağı
6Bir gün ilahi varlıqlar Rəbbin hüzuruna qalxmaq üçün gələndə Şeytan da onlara qoşulub gəldi. 7Rəbb Şeytana dedi: «Haradan gəlirsən?» Şeytan cavabında «dünyanı gəzib-dolaşmaqdan» dedi. 8Rəbb ona dedi: «Qulum Əyyuba yaxşı-yaxşı nəzər sala bildinmi? Axı yer üzərində onun kimisi yoxdur. O, kamil, əməlisaleh, Allahdan qorxan və özünü şərdən uzaq saxlayan bir adamdır». 9 Şeytan Rəbbə belə cavab verdi: «Əyyub Allahdan boş yerəmi qorxur? 10Canına, evinə, var-dövlətinə sipər olub onu qoruyan Sən deyilsənmi? Əlinin bütün əməyinə bərəkət vermisən, sürüləri bütün ölkəni bürüyüb. 11İndi bir əl uzadıb onun var-yoxunu əlindən al, o, gözünün qabağında mütləq Sənə lənət edəcək». 12Rəbb Şeytana dedi: «Yaxşı, sahib olduğu hər şeyi sənə təslim edirəm, amma canına toxunma». Beləliklə, Şeytan Rəbbin hüzurundan getdi. 13Bir gün Əyyubun oğulları ilə qızları böyük qardaşlarının evində yemək yeyib şərab içərkən 14bir nökər gəlib Əyyuba belə dedi: «Öküzlər cüt sürür, eşşəklər də onların yanında otlayırdı. 15Bu zaman Səbalılar hücum edib onları apardılar və nökərləri qılıncdan keçirtdilər. Təkcə mən sağ qalmışam ki, sənə xəbər gətirim». 16O hələ sözünü qurtarmamış başqa nökər gəlib dedi: «Göydən Allahın odu töküldü. Həm qoyunları, həm də nökərləri yandırıb külə çevirdi. Təkcə mən sağ qalmışam ki, sənə xəbər gətirim». 17O, sözünü qurtarmamış başqa nökər gəlib dedi: «Xaldeylilərdən üç qoşun hücum edərək dəvələrini apardı və nökərləri qılıncdan keçirtdi. Təkcə mən sağ qalmışam ki, sənə xəbər gətirim». 18O hələ sözünü qurtarmamış başqa bir nökər gəlib belə dedi: «Oğullarınla qızların böyük qardaşlarının evində yemək yeyib şərab içərkən 19qəflətən çöldə güclü tufan qopdu və evin dörd tərəfini bürüdü. Ev uçub bu cavanların üstünə töküldü, hamısı öldü. Təkcə mən sağ qalmışam ki, sənə xəbər gətirim». 20Buna görə Əyyub durub cübbəsini yırtdı, saç-saqqalını kəsdi, yerə sərilib səcdə etdi. 21O belə dedi: «Bu dünyaya çılpaq gəlmişəm,
Çılpaq da gedəcəyəm.
Verən də Rəbdir, alan da Rəbdir.
Rəbbin isminə alqış olsun!»
22Bütün bu hadisələr baş verərkən Əyyub özünə günah qazanmadı və Allahı təqsirləndirmədi.
Əyyub 2
Əyyubun ikinci sınağı
1Başqa bir gün ilahi varlıqlar Rəbbin hüzuruna qalxmaq üçün gələndə Şeytan da onlara qoşulub Rəbbin hüzuruna qalxmaq üçün gəldi. 2Rəbb Şeytana dedi: «Haradan gəlirsən?» Şeytan «dünyanı gəzib-dolaşmaqdan» deyə cavab verdi. 3Rəbb dedi: «Qulum Əyyuba yaxşı-yaxşı nəzər sala bildinmi? Axı yer üzərində onun kimisi yoxdur. O, kamil, əməlisaleh, Allahdan qorxan və özünü şərdən uzaq saxlayan bir adamdır. Məni vadar etdin ki, boş yerə onu məhv edim, amma o hələ kamil olaraq qalıb». 4Şeytan Rəbbə belə cavab verdi: «Dəri əvəzinə dəri! İnsan canına görə hər şeyini verər. 5Əlini uzadıb onun ətinə və sümüyünə toxun, o, gözünün qabağında mütləq Sənə lənət edəcək». 6Rəbb Şeytana dedi: «Yaxşı, onu sənə təslim edirəm. Yalnız canını alma». 7Beləliklə, Şeytan Rəbbin hüzurundan getdi və sonra Əyyubun bədəninə başdan ayağadək ağrılı çibanlar çıxartdı. 8Əyyub çibanlarını qaşımaq üçün bir saxsı parçası götürdü və kül içində oturdu. 9Arvadı ona dedi: «Yenə də kamil olaraq qalacaqsan? Lənət et Allaha, öl qurtar!» 10Əyyub cavab verdi: «Lap nadan arvadlar kimi danışırsan. Nə oldu, Allahdan yaxşılığı qəbul edək, pisliyi qəbul etməyək?» Bütün bu hadisələr baş verərkən Əyyub özünə günah qazandıran bir kəlmə də demədi.
Əyyubun üç dostu
11Əyyubun üç dostu – Temanlı Elifaz, Şuahlı Bildad və Naamatlı Sofar onun başına gələn bütün bəlaları eşidərkən üçü də yaşadıqları yerdən çıxıb bir yerdə görüşdü. Onun dərdinə şərik olmaq və onu ovutmaq üçün yanına gəldilər. 12Əyyubu uzaqdan görərkən tanıya bilmədilər, hönkürüb ağlayaraq öz cübbələrini cırıb-dağıtdılar və yerdəki torpağı götürüb başlarına tökdülər. 13Yeddi gün-yeddi gecə onunla birlikdə quru yerdə oturdular. Kimsə ağzını açmadı, çünki Əyyubun dərdinin nə qədər böyük olduğunu gördülər.
Əyyub 3
Əyyubun gileyi
1Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi. 2Dilə gəlib belə dedi: 3«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı,
“Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4O gün qara gələydi,
Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı,
O gün üçün sabah açılmayaydı.
5O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi,
Üzünü bulud tutaydı,
Nurunu qaranlıq batıraydı.
6O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi,
İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı,
Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7Kaş o gecə qısır olaydı,
Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8Günlərə lənət oxuyanlar,
Livyatanı
oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9Dan ulduzları sönəydi,
İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı,
Sübhün nuru görünməyəydi.
10Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı,
Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11Niyə doğulanda mən ölmədim,
Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12Niyə məni dizlərin arasından aldılar,
Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım,
Yatıb dincələrdim
14Özləri üçün viranə şəhərləri tikən
Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15Evlərini gümüşə qərq edən
Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim?
Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17Orada pis adamlar belə, kini atır,
Yorğunlar rahatlıq tapır,
18Məhbuslar dinc yaşayır,
Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19Orada kiçik də, böyük də vardır,
Qul ağasından da azaddır.
20Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür,
Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22Onlar məzar tapanda fərəhlənər,
Şadlanaraq sevinər.
23Hara getdiyi bilinməyən insana,
Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir,
Nalələrim sular kimi tökülür.
25Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür,
Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur,
Ancaq sıxıntım vardır».
Əyyub 4
Elifaz
1Temanlı Elifaz belə cavab verdi: 2«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi?
Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3Bəli, çoxlarına dərs verdin,
Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın,
Dizləri əsənlərə güc verdin.
5İndi bu iş başına gələrkən
Özün taqətdən düşdün,
Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi?
Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal.
Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən,
Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar,
Qəzəbinin küləyi onları udar.
10Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi,
Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar,
Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12Mənə gizli bir söz çatdı,
Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda,
İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi,
Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15Qarşımdan bir ruh keçdi,
Bütün tüklərimi ürpətdi.
16Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim.
Gözlərimin önündə bir surət dururdu,
Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı?
Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18Allah bəndələrinə güvənmir,
Mələklərində belə, səhv görür.
19Palçıq evlərdə yaşayanlara,
Mayası torpaqdan olanlara,
Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20Ömürləri səhərdən axşama çatmır,
Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə
Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Əyyub 5
1Çağır görək sənə cavab verən varmı?
Müqəddəslərin hansı birinə üz tutacaqsan?
2Səfehi qəzəb öldürər,
Nadanı həsəd məhv edər.
3Səfehin kök saldığını görərkən
Dərhal yurduna lənət etmişəm.
4Övladları əmin-amanlıqdan uzaqdır,
Məhkəmə qapılarında tapdalanır,
Onlara havadar yoxdur.
5Məhsullarını aclar yeyir,
Tikanlar arasında olanlarını belə, yığırlar,
Susayanlar sərvətini udmaq istəyir.
6Axı torpaqdan bəla gəlməz,
Əzab yerdən bitməz.
7Sanki havaya atılan qığılcımdır,
İnsan əzab çəkmək üçün doğulur.
8Mən olsaydım, Allaha üz tutardım,
Müşkül işlərimi Ona tapşırardım.
9Çünki O, dərk etmədiyimiz böyük işləri görür,
Saysız xariqələr göstərir.
10Yer üzərinə yağış yağdırır,
Çöllərə sular axıdır.
11Alçaldılanları ucaldır,
Yaslıları əmin-amanlığa çıxarır.
12Əlləri qurğu qurmağı öyrənməsin deyə
Hiyləgərlərin fəndini pozur.
13Müdrikləri hiylə qurarkən yaxalayır, Fəndgirlərin oyununa son qoyur.
14Gündüzləri qaranlığa dönür,
Günorta onlara gecə kimi görünür,
Onlar kor kimi əl sürtə-sürtə gəzir.
15Yoxsulları isə onların ağızlarındakı qılıncdan qurtarır,
Zorakının əlindən alır.
16Kasıblar ümid tapır,
Haqsızlıq ağzını yumur.
17Allahın tərbiyə etdiyi insan nə bəxtiyardır! Sən Külli-İxtiyarın tərbiyəsinə xor baxma.
18Çünki O yaralayar, sonra isə sarıyar,
Ağrı verər, əlləri ilə sağaldar.
19O, altı dəfə dara düşsən belə, qurtarar,
Yeddinci dəfə sənə ziyan dəyməz.
20O səni aclıqda məhv olmaqdan,
Döyüşdəki qılıncdan qurtarar.
21Kəskin dillərdən uzaq olarsan,
Qırğın gələrkən qorxmazsan.
22Qırğına, aclığa gülərsən,
Vəhşi heyvanlardan qorxmazsan.
23Çünki çöldəki daşlarla belə, əhd kəsərsən,
Vəhşi heyvanlarla belə, barışarsan.
24Çadırının salamat qalacağını bilərsən,
Mülkünə baxanda heç bir əskiklik tapmazsan.
25Övladlarının necə artdığını görərsən,
Nəslin ot kimi bitib qalxar.
26Vaxtında yığılan taxıl dərzləri kimi
Kama çatıb məzarına gedərsən.
27Bax bunu araşdırmışıq, bu həqiqətdir,
Onun üçün bunu dinlə və anla».
Əyyub 6
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Kaş bu dərdim çəkiləydi,
Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
3Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi,
Ona görə tez bu sözləri dedim.
4Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir,
Ruhum onların zəhərlərini içir.
Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
5Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı?
Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
6Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı?
Yumurta ağının dadı varmı?
7Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm,
Onlardan iyrənirəm.
8Kaş arzuma çataydım,
Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
9Lütf edib məni əzsə belə,
Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
10Mən yenə ovunardım,
Bu amansız dərdimə baxmayaraq
Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
11Nə gücüm var ki, gözləyim?
Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
12Daş qədər güclüyəmmi?
Ətim tuncdandırmı?
13Əlacsız qalanda
Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
14İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə,
Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
15Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi,
Çaylar kimi axıb getdi.
16Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar,
Qar suları ilə dolar.
17Bu vadilər quraq vaxtı quruyar,
İstidə yataqlarından yox olar.
18Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar,
Səhraya çıxanda həlak olar.
19Temanın karvanları su axtarar,
Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
20Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar,
Mat-məəttəl qalar.
21İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz,
Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
22Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin,
Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
23Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın,
Zalımların əlindən azad edin?”
24Mən susum, siz mənə öyrədin,
Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
25Doğru söz kəsərli olar,
Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
26Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz?
Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
27Yetim üçün belə, püşk atırsınız,
Dostunuzu satırsınız.
28İndi lütf edib mənə baxın,
Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
29Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin,
Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
30Dilimdən haqsız söz çıxırmı?
Pis şeyləri ağzıma alırammı?
Əyyub 7
1İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi?
Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir,
Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi,
Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?”
Gecə isə hey uzanır,
Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır,
Çatlayan dərimdən irin axır.
6Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir,
Ümidsiz sona çatır.
7Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir,
Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək,
Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9Bulud dağılıb getdiyi kimi
Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz.
10Bir daha evinə qayıtmaz,
Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11Ona görə sakitləşməyəcəyəm,
Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm,
Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı?
Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar,
Döşəyim şikayətimi azaldar.
14Məni yuxularla qorxudursan,
Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur,
Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16Həyatımdan bezmişəm,
Uzun ömür istəmirəm.
Məndən əlini çək,
Ömrümün mənası getdi.
17İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18Ona hər səhər baş çəkirsən,
Hər an onu sınayırsan.
19Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən?
Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım?
Mən Sənə nə etmişəm?
Məni niyə Özünə hədəf etdin?
İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən,
Təqsirimi bağışlamırsan?
Bir azdan torpaq altda yatacağam,
Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
Əyyub 8
Bildad
1Şuahlı Bildad belə cavab verdi: 2«Bunları nə vaxta qədər deyəcəksən?
Sözlərin sərt küləyə bənzər.
3Allah ədaləti azdırarmı?
Külli-İxtiyar salehi əyri edərmi?
4Bəlkə oğulların Ona qarşı günah edib,
O da üsyankarlıqlarının cəzasını verib.
5Əgər cəhd göstərib Allahı axtarsaydın,
Külli-İxtiyara yalvarsaydın,
6Əgər təmiz, doğru olsaydın,
O sənin üçün, həqiqətən, qalxardı,
Sənə layiqincə bir məskən verərdi.
7Başlanğıcın kiçik olsa da,
Sonun böyük olacaq.
8Gəl indi əvvəlki nəsillərdən soruş,
Ata-babaların sınağından keçənlərə yaxşı nəzər sal.
9Dünənki övladlarıq, heç nə bilmirik.
Bu dünyada ömrümüz sadəcə bir kölgədir.
10Onlar izah edib sənə öyrətməzlərmi?
Köksündəki sözləri dilə gətirməzlərmi?
11Bataqlıq olmayan yerdə qarğı bitərmi?
Su olmayan yerdə qamış çıxarmı?
12Hələ yaşıl ikən qırılmadan,
Hər otdan əvvəl onlar quruyar.
13Allahı unudan hər kəs axırda belə qalar,
Allahsız insanın ümidi beləcə yox olar.
14Onun etibar etdiyi şeylər qırılar,
Bel bağladığı sanki hörümçək toru olar.
15Evinə söykənərkən evi uçar,
Evindən tutarkən dağılar.
16Sanki bu allahsızlar günəşə baxar, yaşıllaşar,
Pöhrələri bağçanın hər tərəfinə yayılar.
17Rişələri daş qalağına dolaşar,
Çınqılların arasında yer axtarar.
18Amma yerindən qoparılarkən
Yer inkar edərək deyər: “Səni görməmişəm”.
19Bax belə sevincinə son qoyular,
Onun yerində başqa bitkilər bitər.
20Allah kamil insanı Özündən kənar etməz,
Pislik edənlərinsə əlindən tutmaz.
21O sənin ağzını yenə gülüşlə,
Dodaqlarını sevinc nidaları ilə doldurar.
22Düşmənlərini rüsvayçılıq bürüyəcək,
Pislərin çadırı məhv ediləcək».
Əyyub 9
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm.
Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
3Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə,
Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
4Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur.
Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
5Allah dağları yerindən oynadar,
Dağlar heç bilməz.
Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
6Dünyanı yerindən oynadar,
Dirəklərini lərzəyə salar.
7Əmr etsə, günəş doğmaz,
Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
8Odur təkbaşına göyləri sərən,
Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
9Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
10Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən,
Saysız xariqələr göstərən.
11Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm,
Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
12Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər?
Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
13Allah qəzəbini geri döndərməz,
Rahavın
köməkçiləri belə, ayağı altda qalar. 14Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm?
Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
15Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm,
Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
16Onu çağıranda O mənə cavab versə belə,
Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
17Çünki tufanla məni əzir,
Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
18Məni nəfəs almağa qoymur,
Məni acılarla cana doydurur,
19İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir,
İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
20Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər,
Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
21Kamil olsam da, bir şey deyiləm,
Öz həyatıma xor baxıram.
22Hamısı birdir, ona görə deyirəm:
“O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
23Əgər qəfil ölüm gəlsə,
Günahsızların əzabına gülür.
24Dünya pislərə təslim edilib,
Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur.
O deyilsə, bəs kimdir?
25Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir,
Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
26Qamış qayıq kimi keçib gedirlər
Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
27Bu şikayətimi unutmaq istəsəm,
Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
28Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm,
Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
29Madam ki yenə günahkar çıxacağam,
Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
30Əgər qar suyu ilə yuyunsam,
Əllərimi gilabı ilə yusam,
31Yenə də məni çirkaba batırarsan,
Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
32O mənim kimi insan olmadığına görə
Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
33Kaş aramızda bir hakim olaydı,
Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
34Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi,
Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
35O zaman Ondan qorxmadan danışardım,
Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
Əyyub 10
1Canım həyatımdan bezib.
Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam,
Acı həyatımdan danışacağam.
2Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma,
Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
3Məni incitmək,
Əllərinin işini xor görmək,
Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
4Səndə insan gözümü var?
İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
5Günlərin insan ömrü kimidirmi?
İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
6Çünki məndə təqsir axtarırsan,
Günahlarımı araşdırırsan.
7Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm,
Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
8Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı.
İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
9Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla.
Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
10Məni süd kimi tökmədinmi,
Pendir kimi bərkitmədinmi?
11Ət və dərini əynimə geyindirdin,
Məni sümük və vətərlərlə hördün,
12Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin,
Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
13Amma bunları qəlbində gizlətdin.
Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
14Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin,
Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
15Əgər günahkar olsaydım, vay halıma!
Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm,
Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
16Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan,
Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
17Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan,
Mənə qarşı qəzəbini artırarsan,
Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
18Niyə məni doğulmağa qoydun?
Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
19Kaş ki heç yaranmayaydım,
Bətndən məzara düşəydim.
20Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı?
Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
21Gedər-gəlməz yerə,
Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
22Qatı qaranlıq diyarına,
Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına,
İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
Əyyub 11
Sofar
1Naamatlı Sofar belə cavab verdi: 2«Bu qədər söz cavabsız qalsınmı?
Çox danışan haqlı sayılsınmı?
3İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu?
Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
4Allaha deyirsən: “İmanda safam,
Gözün görür ki, pakam”.
5Kaş ki Allah danışaydı,
Sənə qarşı ağzını açaydı.
6Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi,
Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı.
Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
7Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi?
Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
8Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən?
Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən?
9Meyarı aləmdən uzundur,
Dənizlərdən genişdir.
10Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə,
Kim Onun qarşısını ala bilər?
11O, yalançıları tanıyır,
Pisliyi görəndə onu dərk edir.
12Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda
Axmaq da ağla gələr.
13Əgər ürəyini təqdis etsən,
Əllərini Ona tərəf uzatsan,
14Günahın varsa, ondan əl çək,
Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
15Onda başını utanmadan dik tutarsan,
Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
16Sən dar gününü unudub
Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
17Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar,
Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
18Çünki ümidin var, sən arxayınsan,
Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
19Yatanda belə, səni qorxudan olmaz,
Sənin lütfünü çoxları arzular.
20Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək,
Onların pənah yeri olmayacaq,
Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
Əyyub 12
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Yəqin ki siz özünüzü xalq içində müdrik sanırsınız,
Siz öləndə hikmət də öləcək.
3Sizin qədər mənim də ağlım var,
Sizdən geri qalmıram.
Bu cür şeyləri kim bilmir?
4Mən dostlarımın gülüş hədəfi olmuşam,
Vaxtı ilə Allaha yalvaranda mən də cavab almışam,
Amma indi bir saleh, bir kamil insan gülünc olub.
5Dərdsizlər bəlanı boş bir şey sanır,
Büdrəyənlər üçün bəla hazır dayanır.
6Soyğunçuların çadırlarında rahatlıq var,
Allahı qəzəbləndirənlər əmin-amanlıqdadır,
Axı onlar Allaha yox, öz qollarına arxalanır.
7Gəl heyvanlardan soruş, qoy sənə bildirsin,
Qoy göydəki quşlar sənə desin,
8Torpağa de, qoy o sənə bildirsin,
Dənizdəki balıqlardan soruş, sənə məlumat versin.
9Bunlardan hansı biri bilmir ki,
Bunu Rəbbin əli edib?
10Hər yaratdığının canı Onun əlindədir,
Bütün insanların nəfəsi Onun əlindədir.
11Yeməyin dadını damaq hiss etdiyi kimi
Qulaq da sözləri sınaqdan keçirməzmi?
12Ağsaqqalların hikməti var,
Uzunömürlülər dünyagörmüş olar.
13Hikmət və qüdrət Allahdandır,
O, nəsihət və dərrakə verir.
14Onun yıxdığı bərpa olunmaz,
Onun həbs etdiyi insan azad olmaz.
15Suları kəsərsə, quraqlıq olar,
Suları buraxsa, dünyanı sel aparar.
16Qüdrət və hikmət Onundur,
Aldadan da, aldanan da Onundur
17Məsləhətçiləri talana məruz qoyar,
Hakimləri axmaqlaşdırar.
18Padşahların bağladığı bağı açar,
Bellərinə qurşaq salar.
19Kahinləri talana məruz qoyar,
Mətinləri də devirər.
20Etibarlı məsləhətçiləri susdurar,
Ağsaqqalların ağlını alar.
21Əsilzadələrin üstünə rüsvayçılıq yağdırar, Güclülərin qurşaqlarını çıxarar.
22Qaranlığın dərin sirlərini açar,
Ölüm kölgəsini aydınlığa çıxarar.
23Millətləri çoxaldar, millətləri yox edər,
Millətləri artırar, millətləri sürgün edər.
24Dünyanın başçılarının ağlını başından alar,
Yolu-izi məlum olmayan çöllərdə dolandırar.
25Qaranlıqda əl sürtə-sürtə yeriyərlər,
Onları sərxoş kimi aşa-aşa gəzdirər.
Əyyub 13
1Bax gözlərim hər şeyi gördü,
Qulaqlarım bunu eşidib dərk etdi.
2Sizin bildiyinizi mən də anlayıram,
Sizdən geri qalmıram.
3Amma istəyirəm Külli-İxtiyarla danışım,
Allahla mübarizə aparım.
4Sizlərsə yalandan mala çəkirsiniz,
Hamınız dəyərsiz həkimlərsiniz.
5Kaş hamınız səsinizi kəsəydiniz,
Onda hikmətli görünərdiniz.
6İndi necə bəhsə girdiyimi eşidin,
Dilimin iddiasını yaxşı dinləyin.
7Məgər Allah üçün haqsız sözlər söyləyəcəksiniz?
Onun adına yalanmı söyləyəcəksiniz?
8Sizmi Onun tərəfini tutacaqsınız?
Sizmi Onun müdafiəsinə qalxacaqsınız?
9O sizi istintaq edərsə, yaxşı olarmı?
İnsanları aldatdığınız kimi Onu da aldadacaqsınızmı?
10Əgər Onun tərəfini gizli tutsanız,
Şübhəsiz ki, sizi də məzəmmət edər.
11Onun əzəməti sizi vahimələndirməzmi?
Xofu üstünüzə düşməzmi?
12Fikrinizdəki sözlər, məsəllər külə dəyməz,
Müdafiəniz lilə dəyməz.
13Susun, qoyun danışım,
Qoy başıma gələn gəlsin.
14Həyatım təhlükəyə düşürsə-düşsün.
Canım bəlaya düşürsə-düşsün.
15Məni öldürsə də, Ona etibar edəcəyəm,
Amma yolumun müdafiəsi üçün hüzuruna çıxacağam.
16Əslində bu məni qurtaracaq,
Çünki Allaha inanmayan Onun hüzuruna gələ bilməz.
17Diqqətlə sözlərimə qulaq asın,
Qoy elan etdiklərim qulaqlarınızda qalsın.
18Baxın mühakiməyə hazırlaşmışam,
Haqlı çıxacağımı bilirəm.
19Kim məni ittiham edəcək?
Eləsi varsa, son nəfəsimi verib susaram.
20Ey Allah, mənim üçün bu iki şeyi et ki,
Səndən gizlənməyim:
21Əlini üzərimdən götür,
Məni dəhşətinlə qorxutma.
22Sonra da məni səslə, qoy Sənə cavab verim,
Yaxud da qoy mən danışım, Sən cavab söylə.
23Təqsirlərim, günahlarım nə qədərdir?
Mənə üsyankarlığımı və günahlarımı bildir.
24Niyə üzünü gizlədirsən,
Məni düşmən hesab edirsən?
25Məgər yelin qopardığı yarpağı qorxudacaqsan?
Məgər quru saman çöpünü qovacaqsan?
26Çünki əleyhimə acı şeylər yazırsan,
Gənclikdə etdiyim günahları mənə irs olaraq verirsən.
27Ayaqlarımı buxovlayırsan,
Bütün yollarıma göz qoyursan,
Hər addımımı yoxlayırsan.
28Ona görə çürük şey tək məhv oluram.
Güvə yemiş paltar kimiyəm.
Əyyub 14
1Qadından doğulan insanın ömrü azdır,
Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2Çiçək kimi açar, solar,
Kölgə kimi keçib-gedər.
3Gözlərini beləsinəmi dikirsən?
Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar?
Heç kim!
5İnsana ömür günləri müəyyən edilib,
Aylarının sayını Sən bilirsən,
Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan,
Bu həddi keçən yoxdur.
6Sən ondan gücünü çək,
İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi
Bir az dincəlsin.
7Bir ağac üçün ümid var,
Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər,
Şaxələri əskilməz.
8Kökü yerdə qocalsa da,
Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9Suyun iyini duyanda çiçəklənər,
Cavan ağac kimi şaxələnər.
10Amma insan ölər, dəfn olunar,
Son nəfəsini verər, yox olar.
11Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi,
Çaylar azalıb quruduğu kimi
12İnsan da yatar, bir daha qalxmaz,
Göylər yox olanadək oyadılmaz,
Yuxularından ayılmaz.
13Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin,
Qəzəbin keçənədək saxlayaydın,
Mənə möhlət verəydin,
Sonra məni yada salaydın.
14İnsan ölsə, dirilərmi?
Növbəm çatanacan
Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15Sən çağıranda cavab verəcəyəm,
Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16O zaman addımlarımı sayacaqsan,
Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək,
Günahımın üstünü örtəcəksən.
18Amma dağın uçub dağılması kimi,
Qayanın yerindən qopması kimi,
19Su daşları yuvarladığı kimi,
Sellər torpağı yuyub apardığı kimi
Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir.
Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz,
Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22Hamı öz canının ağrısını duyur,
Yalnız özü üçün yas tutur».
Əyyub 15
Elifaz
1Temanlı Elifaz belə cavab verdi: 2«Müdrik insan boş sözlərlə cavab verərmi?
Köksünü şərq küləyi ilə doldurarmı?
3Faydasız sözlərlə, dəyərsiz nitqlərlə
Mübahisə etmək olarmı?
4Amma sən Allah qorxusunu bir kənara qoyursan,
Allah hüzurunda düşünməyə mane olursan.
5Çünki sənin ağzın günahdan dərs alıb,
Hiyləgərlərin dili ilə danışırsan.
6Səni məhkum edən mən deyiləm, öz dilindir.
Dodaqların öz əleyhinə şəhadət edir.
7İlk doğulan insan sənsənmi?
Yoxsa dağlardan da əvvəl sən var olmusan?
8Allahın sirrinəmi qulaq asmısan?
Təkcə özünümü müdrik sayırsan?
9Sən nəyi bilirsən ki, biz onu bilmirik?
Sənin dərk etdiyin nədir ki, biz onu dərk etmirik?
10Bizdə ağsaçlı da, yaşlı da var,
Onlar atandan da yaşlı olar.
11Sənə Allahın təsəllisi,
Söylədiyi xoş sözlər kifayət deyilmi?
12Niyə qəlbin səni belə çaşdırır,
Gözlərindən od çıxır?
13Niyə Allaha qəzəbini göstərirsən,
Dilindən belə sözlər çıxır?
14İnsan, həqiqətən, təmiz ola bilərmi?
Qadından doğulan insan saleh ola bilərmi?
15Allah müqəddəslərinə belə, etibar etmirsə,
Göylər belə, Onun gözündə təmiz deyilsə,
16Haqsızlığı su kimi içən,
İyrənc, korlanmış insana
O etibar edərmi?
17Dinlə məni, sənə deyim,
Gördüyümü bəyan edim –
18Hikmətli adamların dediklərini,
Atalarından alıb gizlətmədiyi şeyləri.
19O atalar ki ölkə yalnız onlara verilmişdi,
Aralarına yadelli girməmişdi.
20Pis insan həyatı boyu əzab çəkir,
Zorakı adama ayrılan illərin sayı bilinir.
21Qulağından dəhşətli səslər əskilmir,
Dinc oturanda soyğunçular ona hücum edir.
22İnana bilməz ki, qaranlıqdan qurtara bilər,
Onu qılınc gözlər.
23“Haradadır?” deyib çörək üçün avara gəzər,
Qara günlərinin yanında olduğunu bilər.
24Ağrı və sıxıntı onu qorxudar,
Zəfər çalan padşah kimi onu məğlubiyyətə uğradar.
25Çünki Allaha belə, əl uzadıb,
Külli-İxtiyara meydan oxuyub.
26Dikbaşlıq edib, dəyirmi sipərini tutub,
Allahın üstünə hücum çəkir.
27Onun üzü tosqunluqdan şişər,
Qarnı nə qədər piyləşər,
28O, dağılmış şəhərlərdə,
Kimsəsiz, yerlə yeksan olan viranələrdə,
Aqibəti dağılmaq olan evlərdə yaşayacaq.
29Varlı olmayacaq, sərvətləri tükənəcək,
Malları ölkəni bürüməyəcək.
30Qaranlıqdan qurtulmayacaq,
Pöhrələrini alov tutacaq,
Allahın ağzının nəfəsi ilə yox olacaq.
31Qoy boş şeyə güvənərək özünü aldatmasın,
Çünki əvəzində nəsibi boşluq olacaq.
32İşi vaxtsız bitəcək,
Budağı göyərməyəcək.
33Qorası tökülən üzüm ağacı kimi,
Çiçəyi tökülən zeytun ağacı kimi olacaq.
34Çünki allahsız icma qısır olar,
Rüşvətxorların çadırı od tutub yanar.
35Onlar bəlaya hamilə olub şər doğar, Bətnləri hiylə ilə dolar».
Əyyub 16
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Bu cür sözləri çox eşitmişəm,
Hamınız adamincidən təsəlliçilərsiniz.
3Bu boş söhbətləriniz qurtaracaqmı?
Sizi nə vadar edir, belə danışırsınız?
4Siz mənim yerimdə olsaydınız, mən də belə deyərdim.
Əleyhinizə yaxşı-yaxşı sözlər düzüb başımı yelləyərdim.
5Ağzım ürəkləndirici sözlər deyərdi,
Dilimdən təsəlliverici sözlər çıxarardım,
Mən sizi ovudardım.
6Danışmağımla dərdim azalmır,
Susuram, nə dəyişir?
7Ay Allah, məni taqətdən saldın,
Bütün külfətimi darmadağın etdin.
8Sıxılıb əzilməyim buna şahiddir,
Taqətsizliyim əleyhimə çıxıb şahidlik edir.
9Allah məni qəzəbi ilə parçalayır,
Mənə nifrət edir, dişlərini qıcıdır,
Düşmənim gözlərini mənə dikir.
10Mənə qarşı insanlar dodaq büzür,
Həqarətlə üzümə şillə vurur,
Mənə qarşı əlbir olur.
11Allah məni haqsızlara təslim etdi,
Pislərin əlinə verdi.
12Rahat yaşayırdım, Allah məni pərən-pərən saldı,
Boynumdan tutub yerə vurdu, məni Özünə hədəf etdi.
13Onun oxçuları ətrafımı aldı,
Aman vermədən böyrəklərimi deşdilər,
Ödümü yerə tökdülər.
14Bədənimə yara üstündən yara vurulur,
Cəngavər tək üzərimə yüyürürlər.
15Əynimə çul tikmişəm,
Qürurumu yerə atmışam.
16Ağlamaqdan üzüm qızardı,
Kirpiklərimin altı-üstü kölgə saldı.
17Yenə də zalımlıq əlimdən gəlmir,
Sənə səmimiyyətlə dua edirəm.
18Ey torpaq, qanımın üstünü örtmə,
Qoy heç nə mənim naləmi saxlamasın.
19Lap indidən şahidim göylərdədir,
Himayədarım yüksəklərdədir.
20Dostlarım məni ələ salır,
Gözlərim Allaha baxıb ağlayır.
21Bəşər oğlu qonşusu üçün yalvardığı kimi
Biri də mən insandan ötrü qoy Allaha yalvarsın.
22Çünki bir neçə il keçəndən sonra
Gedər-gəlməz yola gedəcəyəm.
Əyyub 17
1Taqətim kəsilir, günlərim batır,
Məni məzar gözləyir.
2Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır,
Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver.
Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın,
Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5Pul üçün dostlarını satanın
Övladlarının işığı sönəcək.
6Allah məni insanların dilinə saldı,
Üzümə tüpürdülər.
7Gözümün nuru kədərdən qaraldı,
Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb,
Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9Saleh insanlar öz yolunu tutur,
Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz,
Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11Günlərim ötüşdü,
Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12Onlar gecəni gündüzə çevirir,
“Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
13Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm,
Yatağımı qaranlıqda sərsəm,
14Qəbirə “atam sənsən”,
Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15Ümidim hara gedər?
Mənim ümidimi kim görər?
16Ümid mənimlə ölülər diyarınamı düşər?
Mənimlə birgə torpaq altınamı girər?»
Əyyub 18
Bildad
1Şuahlı Bildad belə cavab verdi: 2«Bu sözlər nə vaxt qurtaracaq?
Əgər dərrakəli olsanız, danışarıq.
3Niyə heyvana bənzəyək?
Gözlərinizə axmaq kimi görünək?
4Özünü hirsindən didib-dağıdırsan.
Sənə görə bu aləmdən vaz keçəkmi?
Yoxsa sal qayalar yerindən çıxsın?
5Bəli, şər insanın işığı sönəcək,
Odu-alovu parlamayacaq.
6Çadırında nur qaranlığa dönəcək,
Yanındakı çıraq sönəcək.
7Addımları gücdən düşəcək,
Öz işlətdiyi fənddən yıxılacaq.
8Ayaqları onu tələyə aparacaq,
Öz ayağı ilə tora düşəcək.
9Kəmənd topuğundan tutacaq,
Tələ açılıb onu qapacaq.
10Torpaq üstə onun üçün gizli kəmənd səriləcək,
Yolu üstə onu tələ gözləyəcək.
11Dəhşət onu hər tərəfdən bürüyəcək,
Hər addımda onu təqib edəcək.
12Aclıq taqətini yeyib-qurtaracaq,
Yanında fəlakət hazır dayanacaq.
13Dərisini azar yeyəcək,
Ölümün ilk övladı əzalarını yeyib işini bitirəcək.
14Əmin-amanlıq çadırından atılacaq,
Dəhşətlər padşahının yanına aparılacaq.
15Çadırında ona aid heç nə olmayacaq,
Yurduna kükürd yağacaq.
16Aşağıda rişələri quruyacaq,
Yuxarıda budaqları solacaq.
17Onun adı yer üzündə unudulacaq,
Məhəllə-küçələrdə adı yaddan çıxacaq.
18İşıqdan zülmətə aparılacaq,
Dünyadan qovulacaq.
19Nə övladı, nə nəvəsi xalqı arasında olmayacaq,
Məskənində bir kimsəsi qalmayacaq.
20Qərbdəkilər halına heyrətlənəcək,
Şərqdəkilər onu görüb dəhşətə gələcək.
21Bəli, pislərin həyatının aqibəti budur,
Allahı tanımayanların məskəni budur».
Əyyub 19
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz,
Məni sözlə əzəcəksiniz,
3On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz,
Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə,
Səhvim öz üstümdə qalır.
5Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz,
Eybimi üzümə vurursunuz.
6Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi,
Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram,
Bir cavab verən yoxdur,
Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib,
Yollarımı qaranlığa salıb.
9Şərəfimi əynimdən soyundurub,
Başımdan tacı götürüb.
10O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm,
Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı,
Məni Özünə düşmən saydı.
12Orduları üstümə gəlir,
Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir,
Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı,
Tanışlarım mənə yad oldu.
14Qohumlarım məni tərk eləyib,
Yaxın dostlarım məni unudub.
15Evimin sakinləri və kənizlər
Məni özgə sayır,
Onların gözündə yad olmuşam.
16Qulumu çağırıram,
Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir,
Qardaşlarım məndən iyrənir.
18Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır,
Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir,
Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20Bir dəri, bir sümük qalmışam,
Ölüm kandarına çatmışam.
21Aman, ey dostlarım, aman,
Allahın əli məni vurdu!
22Niyə məni Allah kimi qovursunuz?
Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23Kaş ki sözlərim yazılaydı,
Kitaba köçürüləydi,
24Dəmir qələmlə, qurğuşunla
Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır,
Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26Dərim yox olandan sonra
Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27Mən Ona baxacağam,
Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm.
Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq?
Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29Qılıncdan qorxmalısınız,
Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir.
Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
Əyyub 21
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Sözlərimi diqqətlə dinləyin,
Siz bununla mənə təsəlli verin.
3Qoyun mən də bir şey deyim,
Mən danışandan sonra lağ edin.
4Şikayətim insana qarşıdırmı?
Mən necə səbir edim?
5Mənə baxıb mat qalın,
Əlinizi ağzınızın üstünə qoyun.
6Bunu düşünəndə köksümü dəhşət bürüyür,
Bədənimə titrətmə düşür.
7Pislər nə üçün yaşayır?
Yaşlandıqca niyə gücləri artır?
8Övladları ətrafında,
Nəsilləri gözlərinin qarşısında sapsağlamdır.
9Evlərində əmin-amanlıqdır, qorxudan uzaqdır,
Allahın dəyənəyi onlara dəymir.
10Öküzləri cütləşir, qarınları boş qalmır,
Doğar inəkləri var, bala salmaz.
11Övladlarını sürü tək yola salır,
Uşaqları oynaşır.
12Dəf və lira çalaraq nəğmə deyirlər,
Tütək səsi ilə şənlənirlər.
13Ömürlərini firavan keçirirlər,
Ölülər diyarına rahat gedirlər.
14Allaha belə deyirlər: “Bizdən uzaq ol,
Yolunu tanımaq istəmirik.
15Kimdir Külli-İxtiyar, biz Ona qulluq edək?
Əgər Ona dua etsək, bizə nə fayda verər?”
16Görürsən ki, xoşbəxtlikləri öz əllərində deyil,
Pislərin nəsihəti qoy məndən uzaq olsun!
17Neçə dəfə pislərin çırağı söndü,
Başlarına bəla gəldi.
Allah qəzəblənəndə onlara kədəri pay verdimi?
18Neçə dəfə yel sovuran saman kimi,
Tufanın uçurduğu saman çöpü kimi oldular?
19Deyirsiniz ki, Allah
Atanın cəzasını övladına çəkdirir.
Bunun nə olduğunu bilsin deyə özünə çəkdirsin.
20Qoy öz həlakını gözləri görsün,
Külli-İxtiyarın qəzəbini su kimi içsin.
21Çünki ili, ayı qurtaranda,
Arxada qalan külfətindən nə zövq ala bilər?
22Yüksək mənsəb sahiblərinə hökm edən Allaha
Kim bilik verə bilər?
23Biri tamam güclü,
Tamam rahat və qayğısız,
24Bədəni ətli-canlı,
Sümükləri ilikli ölür.
25O biri isə dərd içində,
Həyatdan kam almamış ölür.
26İkisi də torpaqda yatır,
İkisinin də bədənini qurd basır.
27Bilirəm nə fikirdəsiniz,
Qəsdiniz mənə qarşı olmaqdır.
28Deyirsiniz: “Əsilzadələrin evi haradadır?
Pislərin yaşadığı çadır haradadır?”
29Yoldan keçənlərdən soruşmadınızmı?
Söhbətlərinə qulaq asmadınızmı?
30Pis insan fəlakət günündə sağ qalır,
Qəzəb günü yol göstərilərək qurtulur.
31Kim davranışını onun üzünə vurur?
Kim etdiklərinə görə onu cəzalandırır?
32Qəbiristana aparılarkən
Məzarı üstə qarovul çəkilir.
33Vadinin torpağı ona şirin gəlir,
Hamı onun ardınca düşür.
Qarşısında gedənlərsə saysızdır.
34Məni necə boş sözlərlə ovuda bilərsiniz?
Cavablarınız axıradək yalandır».
Əyyub 22
Elifaz
1Temanlı Elifaz belə cavab verdi: 2
«İnsan Allaha fayda verə bilərmi? Müdrik adam Ona fayda verərmi?
3Sənin salehliyindən Külli-İxtiyar nə ləzzət alır?
Sənin düz həyat tərzinin Ona nə faydası var?
4Səni tənbeh etməsi, mübarizə aparması
Ondan qorxduğun üçündürmü?
5Pisliyin böyük deyilmi,
Təqsirin hədsiz deyilmi?
6Çünki qardaşlarından səbəbsiz girov aldın,
Onları lüt qoydun.
7Yorğuna bir içim su vermədin,
Ac olandan çörəyini əsirgədin.
8Qol gücünlə ölkəyə sahib oldun,
Hörmətli insan kimi orada yaşadın.
9Dul qadınları əliboş qaytardın,
Yetimlərin qol-qanadını qırdın.
10Ona görə hər yanını tələlər bürüyüb,
Qəfil qorxu səni dəhşətləndirib.
11Hər şeyə qara vurub görmürsən,
Sellərdə boğulursan.
12Allah göylərdə – ucalarda deyilmi?
Ən uzaq ulduzlara bir nəzər sal,
Gör nə qədər ucalarda yerləşib!
13Amma deyirsən “Allah nə bilir?
Qatı qaranlıq içindən hökm verə bilərmi?
14Görə bilmir, qara buludlar Ona mane olur,
Göy qübbəsinin üzərində dolaşır”.
15Pis adamların gəzdiyi
Köhnə yolumu tutacaqsan?
16Onlar vaxtı çatmamış çəkilib getdilər,
Təməllərini sellər basdı.
17Allaha dedilər: “Bizdən uzaq ol!
Bizə Külli-İxtiyar nə edə bilər?”
18Amma evlərini bərəkətlə dolduran Allah idi,
Ona görə pislərin nəsihəti qoy məndən uzaq olsun.
19Salehlər pislərin həlak olduğunu görüb sevinir,
Günahsızlar onlara belə istehza edir:
20“Düşmənlərimiz yox oldu,
Onlardan nə qaldısa, yanıb kül oldu”.
21Allahla barışıb dost olsan,
Xeyir taparsan.
22Onun ağzından çıxan təlimi qəbul et,
Onun sözlərini qəlbində saxla.
23Külli-İxtiyara tərəf dönsən,
Əvvəlki halına düşərsən.
Çadırın şərdən uzaq olsa,
24Qızılını torpağa,
Ofir qızılını dərədəki çınqıllığa atsan,
25Külli-İxtiyar sənin qızılın olar,
Qiymətli gümüşün olar.
26Onda Külli-İxtiyardan zövq alarsan,
Allaha üz tutarsan.
27Ona yalvarsan, səni eşidər,
Etdiyin nəzirləri yerinə yetirərsən.
28O da dediyin sözü yerinə yetirər,
Yollarına nur səpilər.
29İnsanlar səni alçaldanda
“Baş ucalığına görədir” deyərsən,
Çünki Allah itaətkarları xilas edər.
30O, günahsız olmayanı belə qurtarar,
Sənin əllərinin təmizliyinə görə günahkar xilas olar».
Əyyub 23
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Bu gün də acı-acı şikayət edəcəyəm,
Naləmə baxmayaraq üstümdə Allahın əli ağırdır.
3Kaş biləydim Onu harada tapmaq olar,
Məskəninə çatmaq olar.
4O zaman davamı Onun hüzurunda dilə gətirərdim,
Dəlillərimi dalbadal düzərdim.
5Mənə verəcəyi cavabı öyrənərdim,
Dediyini dərk edərdim.
6Əzəməti, qüdrəti ilə əleyhimə çıxardımı?
Xeyr, yəqin sözümə qulaq asardı.
7Hüzurunda bir haqlı insan mübahisə etsəydi,
Mən hakimimin yanında haqq qazanardım.
8Şərqə getsəm, Allah orada deyil,
Qərbə getsəm, Onu tapa bilmirəm.
9O, şimalda işləsə, gözüm seçməz,
Cənuba dönsə, Onu görə bilmərəm.
10Amma tutduğum yolu O tanıyır,
Məni sınayan zaman qızıl kimi çıxaram.
11Hər addımını yaxından izlədim,
Azmadan yoluna bağlı qaldım.
12Ağzından çıxan əmrlərdən ayrılmadım,
Gündəlik çörəkdən çox ağzından çıxan sözləri qiymətləndirdim.
13O təkbaşına dayanıb, kim Onu döndərə bilər?
Könlü nə istəsə, onu edər.
14Mənimlə bağlı qərarını yerinə yetirəcək,
Belə fikirləri çoxdur.
15Ona görə hüzurunda dəhşətə gəlirəm,
Bunları düşünəndə Ondan vahimələnirəm.
16Allah qəlbimin cəsarətini qırdı,
Külli-İxtiyar məni qorxuya saldı.
17Sifətimi qatı qaranlıq bürüsə belə,
Məni zülmət susdura bilməz.
Əyyub 24
1Niyə Külli-İxtiyar hökm üçün zaman təyin etmir?
Niyə Onu tanıyanlar hökm günlərini görmür?
2İnsanlar sərhəd daşlarını qaldırır,
Sürüləri oğurlayıb otarır.
3Yetimlərin eşşəyini əlindən alır,
Dul qadının öküzünü girov götürür.
4Yoxsulları yoldan çıxarır,
Ölkədəki fəqirlərin hamısı gizlənməyə məcbur olur.
5Baxın kasıblar vəhşi eşşəklər kimi
Yemək tapmaq üçün ertədən işə çıxır,
Övladları üçün çöldə çörək axtarır.
6Zəmilərdən yem yığırlar,
Pislərin üzüm bağından üzüm qalıqlarını toplayırlar.
7Gecə paltarsız, çılpaq qalırlar,
Soyuqda üstlərini örtməyə bir şey tapmırlar.
8Dağlara yağan yağışdan islanırlar,
Daldalanacaqları olmadığı üçün qayalara qısılırlar,
9Yetim uşağı döşdən ayırırlar,
Fəqirin körpəsini girov alırlar.
10Bu yazıqlar paltarsız, çılpaq dolanır,
Qarınları acdır, amma taxıl dərzləri daşıyır.
11Pislərin çəpərləri arasında yağ üçün zeytun sıxırlar,
Şərab üçün üzüm sıxırlar,
Amma özləri susuzluqdan yanırlar.
12Şəhərlərdən insan nalələri ucalır,
Canı yaralı olanlar fəryad qoparır,
Amma Allah dualarını nəzərə almır.
13Elə insanlar var ki, işığa üsyan edir,
Nurlu yolu tanımır,
Onun dalınca getmir.
14Qatil gün batanda qalxır,
Fəqiri, yoxsulu öldürür,
Gecə oğrusuna bənzəyir.
15Zinakarın gözü alaqaranlıqdadır,
“Kimsə məni görməz” deyə düşünür,
Üz-gözünü gizlədir.
16Oğrular evləri qaranlıqda yarır,
Gündüz gizlənir, işıq nədir, bilmir.
17Çünki onların sabahı qatı qaranlıqdır,
Zülmətin dəhşəti onların aşnasıdır.
18Amma onlar su üzərində köpüyə bənzər,
Torpaqdan lənət payı alar,
Üzüm bağlarına qayıtmazlar.
19Necə ki quraqlıq və istilik qarı əridib udar,
Ölülər diyarı da günahkarları elə götürüb aparar.
20Onları ana bətni unudar,
Qurdlar üçün ləziz yem olar,
Bir də onları heç kim yada salmaz,
Haqsızlıq bir ağac kimi sınar.
21Çünki sonsuz qadınlara yamanlıq edərlər,
Dul qadınlara yaxşılıq etməzlər.
22Allah isə qüdrəti ilə bu güclüləri dartıb yerə vurar,
Onlar qalxsa belə, həyatlarından əmin olmazlar.
23Allah onlara izin verir ki, əmin-amanlıqda yaşasınlar,
Amma onlar gedən yollara göz qoyur.
24Qısa müddətə ucalır, sonra da yox olurlar.
Yıxılırlar, lap əvvəlkilər kimi götürülüb aparılırlar,
Sünbül kimi dərilib yığılırlar.
25Əgər belə deyilsə,
Yalançı olduğumu kim sübut edə bilər?
Sözlərimin dəyərsiz olduğunu kim deyə bilər?»
Əyyub 25
Bildad
1Şuahlı Bildad belə cavab verdi: 2«Səltənət və zəhm Allaha məxsusdur,
Uca göylərdə nizam quran Odur.
3Orduları saya gələrmi?
İşığı kimin üzünə doğmaz?
4Fani insan Allah qarşısında necə saleh ola bilər?
Qadından doğulan necə təmiz ola bilər?
5Bax Onun gözündə ay belə, parlaq deyilsə,
Ulduzlar belə, pak deyilsə,
6Torpaq qurduna bənzər fani insan necə ola bilər?
Axı bəşər oğlu bir cücüyə bənzər».
Əyyub 26
Əyyub
1Əyyub belə cavab verdi: 2«Biçarəyə necə də kömək etdin!
Taqətdən düşən qolu necə xilas etdin!
3Hikmətsiz adama necə məsləhət verdin!
Ona bol-bol müdriklik öyrətdin!
4Axı bu sözləri kimə söyləyirsən?
Sənin ağzınla kimin ruhu danışır?
5Ölülər titrəyir,
Su altında məskən salanlar lərzəyə gəlir.
6Allahın hüzurunda ölülər diyarı çılpaqdır,
Həlak yerinin örtüyü yoxdur.
7Şimalı boş fəzanın üstünə yayır,
Dünyanı heçliyin üstündən asır.
8Buludların içinə sularını büküb yığır,
Onların ağırlığından buludlar yırtılmır.
9Bədirlənmiş ayın üzünü örtür,
Buludları üstünə çəkir.
10Suların üstünə bir sərhəd çəkir,
İşıqla qaranlığı bölür.
11O qəzəblənəndə göyün dirəkləri sarsılır,
Çaşıb qalır.
12Dənizi gücü ilə çalxalayır,
Müdrikliyi ilə Rahavı
vurur. 13Göyləri nəfəsi ilə açır,
Qaçan ilanı əli ilə parçalayır.
14Bunlar yalnız Onun etdiklərinin bir zərrəsidir,
Ondan eşitdiyimiz çox zəif bir pıçıltıdır.
Axı qüdrətli gurultusunu kim dərk edə bilər?»
Əyyub 27
1Əyyub misal çəkərək dedi: 2«Haqqımı əlimdən alan var olan Allaha and olsun,
Canımı dərdə salan Külli-İxtiyara and olsun,
3Nə qədər canımda can,
Burnumda Allahın nəfəsi varsa,
4Ağzımdan pis söz çıxmayacaq,
Dilim yalan danışmayacaq!
5Sizin sözlərinizi əsla təsdiq etməyəcəyəm,
Son nəfəsimə qədər kamilliyimdən əl çəkməyəcəyəm.
6Salehliyimdən bərk yapışmışam,
Onu buraxmaram,
Elə gün keçirməmişəm ki, ürəyim tərəfindən ittiham olunum.
7Qoy düşmən pis adamların gününə düşsün,
Haqsız adamlara nə edilirsə, əleyhdarlarıma da elə edilsin.
8Allahsız insanı Allah kəsib atanda,
Canını alanda ümidi olarmı?
9Dara düşəndə fəryadını
Allah eşidəcəkmi?
10O, Külli-İxtiyardan zövq alırmı?
O hər zaman Allaha yalvarırmı?
11Allahın qolu haqqında sizə bilik verəcəyəm,
Külli-İxtiyarın niyyətini sizdən gizlətməyəcəyəm.
12Əslində hamınız bunu görmüsünüz,
Bəs niyə boş sözlər söyləyirsiniz?
13Pis adam Allahdan belə pay alar,
Külli-İxtiyardan zorakı adamlara bu nəsib olar:
14Nə olsun, övladları çoxalır,
Hamısı qılıncdan keçiriləcək,
Nəslində doyunca çörək tapan olmayacaq.
15Nəslindən sağ qalanlar xəstəlikdən ölərək dəfn ediləcək,
Dul arvadları ağlaya bilməyəcək.
16Pis insan qum qədər gümüş yığsa da,
Torpaq zərrələri qədər paltar yığsa da,
17Onun yığdığını saleh geyəcək,
Gümüşünü günahsızlar böləcək.
18Güvə çanağı kimi,
Qarovulçu çardağı kimi ev tikir,
19Varlı olaraq yatır, amma sona qədər belə qalmaz,
Gözlərini açanda hamısı yox olub gedəcək.
20Dəhşət onu sel tək basacaq,
Tufan gecə onu qapıb aparacaq.
21Şərq küləyi onu qaldırıb sovuracaq,
Onu öz yerindən süpürüb aparacaq.
22Ona qarşı amansız küləklər əsəcək,
O isə yelin əlindən qaçmağa cəhd edəcək.
23Külək onu ələ salaraq əl çalacaq,
Öz yerindən onun üçün vıyıldayacaq.
Əyyub 28
Hikmətin mədhi
1Gümüşün mədəni,
Qızılın təmizlənmə yeri var.
2Dəmir torpaqdan çıxarılır,
Mis daşlardan əridilərək alınır.
3İnsan qaranlığa son qoyur,
Sonacan qatı qaranlıqda, zülmətdə filiz axtarır.
4İnsan məskənlərindən uzaq bir çuxur açır,
İnsan ayağı dəyməyən yerlərdə,
İnsanlardan uzaqlarda ilişib yellənə-yellənə qalır.
5Torpaqdan çörək çıxır,
Torpağın altı isə fırlanır, elə bil odlar yanır.
6Qayalarından göy yaqut çıxır,
Orada qızıl tozu da var.
7Oranın yolunu yırtıcı quşlar bilmir,
Şahinin gözü oranı görməyib.
8Ora məğrur heyvanların ayağı dəyməyib,
Yırtıcı aslanlar oradan keçməyib.
9Mədənçi əlini çaxmaq daşına uzadır,
Dağları dibindən oynadır.
10Qayalardan yeraltı keçidlər açır,
Gözləri müxtəlif qiymətli şeylərə baxır.
11Çayların mənbələrini bağlayır,
Gizlini aşkara çıxarır.
12Amma hikməti haradan tapmaq olar?
Müdrikliyin yeri hanı?
13İnsan onun qiymətini bilməz,
Dirilər arasında ona rast gəlməz.
14Dərinliklər deyər: “Məndə yoxdur”,
Dəniz deyər: “Yanımda yoxdur”.
15Saf qızıl onu əvəz edə bilməz,
Qiyməti gümüşlə ölçülməz.
16Onu Ofir qızılı ilə qiymətləndirmək olmaz,
Onu qiymətli damarlı əqiqlə, göy yaqutla dəyərləndirmək olmaz.
17Nə qızıl, nə də gözəl cam ona tay deyil,
Hikmət saf qızıl qablarla əvəz edilmir.
18Yanında mərcanın, büllurun adı çəkilməz,
Hikmətin qiyməti yaqutdan artıqdır.
19Kuş topazı onun tayı deyil,
Onun dəyəri saf qızılla ölçülməz.
20Bəs hikmət haradan gəlir?
Müdrikliyin yeri hanı?
21O bütün canlıların gözündən uzaqdır,
Göydə uçan quşlardan belə, gizli qalır.
22Həlak yeri ilə ölüm belə deyir:
“Qulaqlarımız yalnız sorağını eşidir”.
23Onun yolunu Allah dərk edir,
Yerini yalnız O bilir.
24Çünki yer üzünün ucqarlarına qədər baxır,
Göylərin altındakı hər şeyi görür.
25Küləyin gücünü təyin edəndə,
Suları ölçəndə,
26Yağışa qanun qoyanda,
Şimşəyə yol açanda
27Hikmətə baxıb qiymət qoydu,
Onu bərqərar edib araşdırdı.
28İnsana dedi: “Rəbb qorxusu hikmətdir, Pislikdən çəkinmək müdriklikdir”».
Əyyub 29
Əyyubun yekun sözü
1Əyyub yenə misal çəkərək dedi: 2«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi –
Allahın məni qoruduğu,
3Çırağının başım üstə işıq saçdığı,
Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi –
Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu,
Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6Yollarımın südlə yuyulduğu,
Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7Şəhər darvazasına gedərkən,
Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8Gənclər məni görüb gizlənərdi,
Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9Başçılar söhbətini dayandırardı,
Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10Əsilzadələrin səsi çıxmazdı,
Dilləri damaqlarına yapışardı.
11Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı,
Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12Çünki imdad diləyən fəqiri,
Köməksiz yetimi qurtarardım.
13Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi,
Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14Libas kimi salehliyi geyinmişdim,
Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15Korlara göz idim,
Topallara ayaq idim,
16Yoxsulların atası idim,
Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17Haqsızın çənəsini qırırdım,
Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm,
Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19Köküm sulara tərəf rişələnəcək,
Budaqlarıma şeh düşəcək.
20Qazandığım şərəf təzələnəcək,
Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi,
Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi,
Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23Məni yağış kimi gözləyirdilər,
Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar,
Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim,
Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim,
Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Əyyub 30
1Amma indi yaşca məndən kiçiklər
Mənə lağ edirlər.
Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim,
Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2Çünki taqətdən düşmüşdülər,
Biləklərinin gücü getmişdi,
Heç biri işimə yaramırdı.
3Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi,
Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar,
Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5Xalq arasından qovulurdular,
Üstlərinə elə çığırırdılar ki,
Elə bil ki oğrudurlar.
6Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində,
Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7Kollar arasında bağırırdılar,
Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır,
Ölkədən qovulmuşdular.
9İndisə dillərində dastan olmuşam,
Ağızlarında məsəl olmuşam.
10İkrah edərək məndən gen dayanırlar,
Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı,
Məni zəlil elədi.
Ona görə onlar gözümün qabağındaca
Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır,
Ayaqlarımı büdrədir,
Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13Yolumu bərbad etdilər,
Onlara dəstək verən olmasa da,
Məni yox etməyə çalışırlar.
14Sanki geniş dəliklərdən keçib
Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15Dəhşətlər üstümə doldu,
Şərəfimi yel tək sovurdu,
Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16İndi canım taqətdən düşdü,
Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17Gecələr sümüklərim sızıldayır,
Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır,
Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19Məni lilə batırır,
Toza, külə dönmüşəm.
20Sənə yalvarıram, cavab vermirsən,
Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21Mənə qarşı rəhmsizsən,
Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən,
Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23Bilirəm, məni ölümə,
Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24Yıxılana əl qaldırmaq olmaz,
Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı?
Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi,
Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur,
Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm,
Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29Çaqqallara qardaş oldum,
Bayquşlara yoldaş oldum.
30Qaralan dərim soyulur,
Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31Liram yas tutub nalə çəkir,
Tütəyim zar-zar inləyir.
Əyyub 31
1Gözlərim üçün əhd etmişəm,
Gözüm bir qıza baxarmı?
2İnsan yuxarıdan – Allahdan nə pay alır?
İnsana ucalardan – Külli-İxtiyardan nə irs qalır?
3Məgər haqsızların başına fəlakət gəlmir?
Məgər fitnəkarların başına bəla gəlmir?
4Məgər O, yollarıma baxmır?
Məgər O hər addımımı saymır?
5Əgər yalançı olaraq gəzmişəmsə,
Ayağım fırıldaq üçün qaçıbsa,
6Qoy Allah məni haqq tərəzisində çəksin,
Kamil olduğumu görsün.
7Yolumda əyri addım atmışamsa,
Gözlərimin ardınca qəlbimi sürükləmişəmsə,
Əllərimi ləkələmişəmsə,
8Əkdiyimi yadlar yesin,
Qoy əkinim kökündən çıxarılsın.
9Əgər qəlbim başqa bir qadına meyl edibsə,
Qonşumun qapısını pusmuşamsa,
10Qoy arvadım başqasının taxılını üyütsün,
Qoy onunla başqa kişilər yatsın.
11Axı bu bir xəcalət olardı,
Məhkəməyə veriləsi bir günah sayılardı.
12Çünki bu Həlak yerinədək yandırıb-yaxan bir alovdur.
Bu bütün barımı kökündən çıxarardı.
13Əgər mənimlə çəkişəndə
Nökərlərimin və kənizlərimin
Haqqını yemişəmsə,
14Allah ayağa qalxanda
Mən nə edə bilərəm?
Məni yoxlayanda nə cavab verərəm?
15Anamın bətnində məni yaradan
Onu yaratmayıbmı?
Bətndən bizə quruluş verən O olmayıbmı?
16Əgər yoxsulların istədiklərini bir kənara qoymuşamsa,
Dul qadının ümidini qırmışamsa,
17Bir tikəmi özüm yeyib
Yetimə verməmişəmsə,
18Gəncliyimdən bəri yetimlərə atalıq etməmişəmsə,
Doğulandan bəri dul qadına yol göstərməmişəmsə,
19Paltarı olmadığı üçün canı ağrıyan,
Ya örtüyə möhtac qalan yoxsulları görəndə
20Qoyunlarımın yunu ilə onları isitməmişəmsə,
Onlar da mənə ürəkdən alqış etməyiblərsə,
21Məhkəmədə sözü keçən olduğum üçün
Yetimə əl qaldırmışamsa,
22Qollarım qırılıb çiyinlərimdən düşsün,
Qoy qolum lüləsindən sınsın.
23Çünki Allahın bəlasından qorxuram,
Əzəməti qarşısında dayana bilmərəm.
24Əgər qızıla ümid bağlamışamsa,
Saf qızıla “ümidim sənsən” demişəmsə,
25Əgər bol sərvətimə görə,
Əlimin gəlirinin çoxluğuna görə sevinmişəmsə,
26Əgər parlayan günəşə,
İşıq saçaraq dövran edən aya baxıb,
27Könlümün meylini gizlicə azdırıb,
Sitayiş etmək üçün əlimlə onlara
Öpüş yollamışamsa,
28Bu da məni ittiham edən günah sayılardı,
Çünki ucalarda olan Allahı danmış olardım.
29Əgər düşmənlərimin bədbəxtliyinə sevinmişəmsə,
Başına bəla gəldi deyə fərəhlənmişəmsə,
30Kiminsə canına qarğış yağdıraraq
Dilimə günah işlətməyə yol vermişəmsə,
31Evimdəki insanlar “Əyyubun verdiyi ətlə
Qarnını doyurmayan varmı?” deyə soruşmayıblarsa,
32– Heç bir yadelli gecəni küçədə keçirməzdi,
Qapım həmişə yoldan keçənlərin üzünə açıq idi –
33Əgər təqsirimi gizlətmişəmsə,
Adəm kimi üsyankarlığımı ört-basdır etmişəmsə,
34Camaatdan qorxduğum üçün,
El qınağından dəhşətə gəldiyim üçün
Dinməzcə bayıra çıxmamışamsa…
35Kaş məni bir eşidən olaydı!
Bu sözümü təsdiq edirəm,
Qoy Külli-İxtiyar mənə bir cavab versin!
Əleyhdarım bunu tumara yazıb əlimə versin.
36Şübhəsiz, bu tumarı çiynimdə gəzdirərdim,
Başıma tac edərdim.
37Onda atdığım hər addımı Allaha bildirərdim,
Mən bir şahzadə kimi Onun yanına gedərdim.
38Torpağım da məndən fəryad edirsə,
Kotanın açdığı yarıqlar əlimdən bir ağızdan ağlayırsa,
39Pulunu vermədən məhsulu yemişəmsə,
Buranın sakinlərinin ürəyini qırmışamsa,
40Qoy sahəmdə buğda yerinə tikan,
Arpa yerinə alaq bitsin».
Əyyubun söhbəti sona yetdi.
Əyyub 32
Elihu
1Beləliklə, bu üç kişi artıq Əyyuba cavab verməyi dayandırdı, çünki Əyyub öz gözündə saleh idi. 2Amma Əyyub özünü Allahdan da saleh saydığı üçün Ram nəslindən Buzlu Barakelin oğlu Elihu ona qarşı qəzəbdən alovlandı. 3Elihu Əyyubun üç dostuna görə də hirsindən alışıb-yandı, çünki düzgün cavab tapmayıb Əyyubu günahkar çıxartdılar. 4Elihu Əyyubla danışmaq üçün növbəsini gözləyirdi, çünki əvvəlkilər yaşca ondan böyük idi. 5Bu üç nəfərin daha sözü qalmadığını görəndə o, hirsindən alışıb-yandı. 6Buzlu Barakelin oğlu Elihu belə dedi: «Mən yaşca kiçiyəm, sizsə yaşlısınız.
Ona görə çəkindim,
Bildiyimi sizə söyləməyə qorxdum.
7Dedim “qoy danışsın çox uzun ömür sürənlər,
Qoy hikmət öyrətsin çox illərin şahidləri”.
8Həqiqətən, insanda olan ruh,
Külli-İxtiyarın nəfəsi insana ağıl verir.
9Hikmət yaşda olmaz,
Ədaləti dərk etmək yaşa baxmaz.
10Ona görə deyirəm ki, məni dinləyin,
Qoy mən də bildiyimi söyləyim.
11Siz danışarkən mən gözlədim,
Siz sözləri araşdırarkən fikirlərinizi dinlədim.
12Bütün diqqətimi sizə tərəf çevirdim,
Amma heç biriniz Əyyuba haqsızlığını sübut etmədiniz,
Onun dediklərinə cavab vermədiniz.
13Əsla deməyin ki, hikmət tapmışıq,
Haqsızlığını insan yox, Allah ona sübut etsin.
14Amma Əyyubun sözlərinin hədəfi mən deyiləm,
Sizin sözlərinizlə ona cavab verməyəcəyəm.
15Onlar məəttəl qaldılar.
Artıq cavab tapmadılar.
Deməyə sözləri qalmadı.
16Onlar danışmırlar, dayanıblar,
Cavab vermirlər deyə
Mən gözləməliyəmmi?
17Amma deməyə sözüm var,
Mən də bildiyimi söyləyim.
18Çünki sinəm sözlə doludur,
Köksümdəki ruh məni sıxır,
19Az qalır açılmamış şərab kimi,
Təzə tuluqlar kimi bağrım çatlasın.
20Qoy danışım, rahatca nəfəs alaram,
Dil açıb cavab verim.
21Heç kimin tərəfini saxlamayacağam,
Heç kimə yaltaqlıq etməyəcəyəm.
22Çünki yaltaqlıq nədir bilmərəm,
Yoxsa Yaradanım məni yox edər.
Əyyub 33
1Əyyub, indisə mənim sözümü dinlə,
Hər kəlməmə qulaq as.
2Bax ağzımı açıram,
Dilim bu sözləri deyir.
3Sözlərim səmimi ürəkdən gəlir,
Dodaqlarım biliyi doğru söyləyir.
4Məni Allahın Ruhu yaratdı,
Külli-İxtiyarın nəfəsi mənə həyat verdi.
5Əgər əlindən gəlirsə, mənə cavab ver,
Sıraya düz sözlərini, qarşımda dayan.
6Mən də Allahın nəzərində sənin kimiyəm,
Mən də palçıqdan düzəldilmişəm.
7Dəhşətimdən vahiməyə düşmə,
Bu hücumum sənə ağır gəlməsin.
8Həqiqətən, səsin hələ qulaqlarımdadır,
Belə demişdin:
9“Pakam, günahsızam,
Təmizəm, təqsirsizəm.
10Yenə də Allah mənə qarşı bəhanə axtarır,
Məni Özünə düşmən sayır.
11Ayaqlarımı buxovlayır,
Bütün yollarıma göz qoyur”.
12Amma qoy bunu sənə söyləyim ki,
Sən bu barədə haqsızsan,
Çünki Allah insandan böyükdür.
13İnsanın heç bir sözünə cavab vermir deyə
Niyə Onunla çəkişirsən?
14Çünki insan anlamasa da,
Allah bu və ya digər yolla danışır.
15Yuxuda, gecə röyalarında,
İnsanlar dərin yuxuya qərq olanda,
Yataqda yatanda
16İnsanın qulağını açır,
Xəbərdarlıq edərək onu qorxudur ki,
17İnsan şər iş görməkdən dönsün,
Təkəbbürdən uzaq olsun.
18İnsanın canını quyudan,
Həyatını qılıncla həlak olmaqdan qurtarır,
19İnsanı yatağında ağrılarla,
Sümüklərini kəsilməyən sızıltılarla yola gətirir.
20Belə ki könlündən yemək keçmir,
Ən ləziz yeməkdən iyrənir.
21Əti tökülür, görünməz hala düşür.
Görünməyən sümükləri üzə çıxır.
22Canı quyuya,
Həyatı ölüm mələklərinə yaxınlaşır.
23İnsana əməlisalehliyini bəyan etmək üçün
Min mələyin içindən bir mələk, bir vasitəçi olsa,
24O zaman Allah ona rəhm edib deyər:
“Onu quyuya düşməkdən qurtar,
Onun üçün kəffarə tapmışam”.
25Onda bədəni uşaq bədəni kimi təzə olar,
Yeniyetməlik dövrünə qayıdar.
26Dua edəndə Allah ondan razı qalar,
Sevinərək Allahın üzünü görər,
Allah onun vəziyyətini düzəldər.
27Sonra insanların önündə nəğmə söyləyər:
“Günah işlədib doğru yoldan azmışdım,
Allah mənə layiq olduğum cəzanı vermədi.
28Canımı quyuya düşməkdən qurtardı,
Həyatım nur görəcək”.
29Bax Allah bütün bunları insanlara
Ya iki dəfə ya da üç dəfə edər ki,
30Onların canını quyudan xilas etsin,
Onlar həyatın nurunu görsün.
31Yaxşı dinlə, Əyyub, bir qulaq as,
Sakit ol, qoy danışım.
32Əgər deməyə sözün varsa, mənə cavab ver,
Danış, çünki səni haqlı çıxarmaq istəyirəm.
33Sözün yoxsa, mənə qulaq as,
Sakit ol, qoy sənə hikmət öyrədim».
Əyyub 34
1Elihu söhbətini belə davam etdirdi: 2«Ey hikmətlilər, sözlərimi dinləyin,
Ey çoxbilənlər, məni eşidin.
3Çünki damaq yeməyin dadını bildiyi kimi
Qulaq da sözləri müəyyən edir.
4Gəlin doğrunu seçək,
Birlikdə yaxşını öyrənək.
5Çünki Əyyub deyir: “Mən günahsızam,
Allah isə əlimdən haqqımı aldı.
6Haqlı olduğum halda yalançı sayılıram,
Bir təqsirim yox ikən oxundan sağalmaz yara aldım”.
7Əyyub kimi şəxsiyyət varmı?
O, kinayəni su kimi içir.
8Pislik edənlərlə yoldaşlıq edib gəzir,
Pis adamlarla yol gedir.
9Çünki “çalışıb Allahı razı salmaq
İnsana xeyir gətirməz” deyir.
10Buna görə, ey dərrakəli insanlar, məni dinləyin!
Məgər Allah pislik edərmi?
Məgər Külli-İxtiyar haqsızlıq edərmi?
11Çünki O hər kəsə əməlinin əvəzini verir, Qazandığını başına gətirir.
12Məgər Allah pislik edir?
Məgər Külli-İxtiyar haqsızlıq edir?
13Ona bütün dünyanı kim təslim etdi?
Kim Onu yer üzərində təyin etdi?
14Əgər qəsdinə durub
Ruhunu, nəfəsini geri çəkərsə,
15Bir anda bütün bəşər yox olar,
İnsan torpağa qayıdar.
16Əgər düşüncən varsa, bunları dinlə,
Sözlərimi eşit.
17Ədalətə nifrət edən səltənət sürə bilərmi?
Adil və qüdrəti Olanımı məhkum edəcəksən?
18Padşahlara “yaramazsınız”,
Əsilzadələrə “şərsiniz” deyən,
19Başçılar arasında tərəfkeşlik etməyən,
Varlını yoxsuldan üstün saymayan
O deyilmi?
Çünki hamını Onun əlləri yaratdı,
20Hamı bir an içində, bir gecə yarısı ölüb gedir,
Xalq lərzəyə gəlib ölür.
Güclülər belə, əl dəyməmiş aradan götürülür.
21Allah gözlərini insanların yolundan çəkmir,
Atdıqları hər addımı görür.
22Şər iş görənlərin gizlənəcəyi
Nə qaranlıq, nə də zülmət yeri var.
23Hökm üçün hüzuruna gəlsinlər deyə
Allah insana nəzarət etmək üçün ehtiyac duymur.
24İstintaq etmədən güclü insanları qırır,
Onların yerinə başqalarını qoyur.
25Çünki onların işlərini bilir,
Bir gecə onları alt-üst edir, onlar əzilir.
26Hamının gözü önündə
Pislikləri üzündən onlara cəza verir.
27Çünki Onun ardınca getmədilər,
Yollarının heç birinə fikir vermədilər.
28Ona görə yoxsulların fəryadı Onun hüzuruna yetdi,
O, fəqirlərin fəryadını eşitdi.
29Amma Allah səssiz dursa, kim Onu ittiham edə bilər?
Üzünü gizlədərsə, kim Onu görə bilər?
Hər millət, hər insan üçün O eynidir ki,
30Allahsız insan hökmranlıq etməsin,
Xalqa tələ qurmasın.
31Allaha deyən olubmu:
“Günahkaram, bir də pis iş görməyəcəyəm?
32Görmədiyimi mənə göstər,
Haqsızlıq etmişəmsə, bir də etmərəm”.
33Onu atdığın halda sənə
Kefin istəyən əvəz verməlidirmi?
Qərar verən sənsən, mən deyiləm,
İndi bildiyini mənə söylə.
34Dərrakəli insanlar,
Məni dinləyən müdrik adamlar deyəcək:
35“Əyyub avam-avam danışır,
Sözlərinin mənası yoxdur”.
36Bir şər adam kimi cavab verdiyi üçün
Qoy Əyyub axıradək sınaqda olsun!
37Çünki günahına üsyankarlıq da artırır,
Qarşımızda elə bil rişxənd edərək əl çalır,
Allaha qarşı danışdıqca danışır».
Əyyub 35
1Elihu sözünü belə davam etdirdi: 2«Allah önündə haqlı olduğunu deyirsən.
Bunun doğru olduğunumu düşünürsən?
3Bəs niyə soruşursan ki, “əgər günah işlətməsəm,
Bundan xeyrim, qazancım nə ola bilər?”
4Həm sənə, həm də dostlarına
Belə cavab verəcəyəm.
5Bir bax səmaya,
Nəzər sal başının üstündəki buludlara.
6Günah işlətsən, bunun Allaha nə ziyanı dəyər? Nə qədər üsyankar olsan da, Ona bir şey olarmı?
7Sənin salehliyin Ona nə verir?
Yaxud da O, əlindən nəyi alıb götürür?
8Pisliyin özün kimisinə ziyan vurur,
Salehliyin isə bəşər oğlu üçündür.
9İnsanlar ağır təzyiq altında fəryad edir,
Güclülərə qarşı yardım istəyir.
10Amma deyən yoxdur: “Hanı məni yaradan Allah?
Hanı bizə gecələr ilahilər oxutduran Allah?
11O bizi yer üzünün heyvanlarından çox öyrədib,
Bizə göydəki quşlardan daha çox hikmət verib”.
12Orada pislərin qüruru üzündən
İnsanlar fəryad edir,
Amma Allah cavab vermir.
13Əslində Allah boş fəryadı dinləmir,
Külli-İxtiyar buna əhəmiyyət vermir.
14Sən onu görmədiyini söylədiyin anda belə,
Mübahisən önündədir, Onu gözlə.
15İndi qəzəblənib cəzalandırmırsa,
Təqsirin çoxluğuna baxmır.
16Ona görə Əyyub boş yerə ağzını yorur,
Avam-avam danışdıqca danışır».
Əyyub 36
1Elihu sözünü belə davam etdirdi: 2«Bir az səbir elə, sənə izah edəcəyəm,
Çünki Allah barədə deyiləcək çox sözüm var.
3Geniş məlumat toplayacağam,
Yaradanıma haqq verəcəyəm.
4Dediyimin heç biri, şübhəsiz, yalan deyil,
Qarşında dayanan kamil bilicidir.
5Allah güclüdür, kimsəyə xor baxmaz,
Güclüdür, dərin şüura malikdir.
6Pis adamları yaşatmaz,
Fəqirlərin haqqını verər.
7Salehdən gözünü çəkməz,
Onu padşahlarla birgə taxtda oturdar,
Əbədilik ucaldar.
8Amma əgər insanlar zəncirlənib
Təzyiq altında saxlanarsa,
9Onlara əməllərini, günahlarını göstərər,
Təkəbbürlü rəftar etdiklərini bildirər.
10Öyüdlərini eşitdirər,
Pislikdən dönmələrini əmr edər.
11Əgər Ona qulaq asıb qulluq edərlərsə,
Qalan günlərini bolluq içində yaşarlar,
Qalan illərini əmin-amanlıqda yaşarlar.
12Qulaq asmazlarsa, qılıncdan keçirilərlər,
Cəhalət içində canları çıxar.
13Allahsızlar ürəklərində kin saxlayırlar,
Allah onları qandallayanda belə, Onu çağırmırlar.
14Vaxtsız ölüb gedərlər,
Şərəfsiz ömür sürərlər.
15Amma Allah əzabkeşləri əzablarından xilas edər,
Dara düşəndə onlara səsini eşitdirər.
16Bəli, O səni çətinlikdən
Darısqal olmayan geniş yerə,
Yağlı yeməklərlə bəzənmiş süfrəyə çıxarar.
17Amma şərin hökmü vücuduna dolar,
Haqq-ədalət isə yaxandan tutar.
18Ehtiyatlı ol, qoy pul səni başdan çıxarmasın,
Rüşvətin böyüklüyünü görüb azmayasan.
19Səni dardan qurtarmağa,
Varının, yoxsa qüdrətinin gücü çatarmı?
20Xalqların öz yerlərindən
Yox edildiyi gecənin həsrətini çəkmə.
21Ehtiyatlı ol ki, şərə tərəf dönməyəsən,
Çünki zəlil olmaqdan çox bunu seçmisən.
22Budur, Allah əzəməti ilə ucalır,
Onun kimi müəllim haradadır?
23Kim Ona nə etməsinin lazım olduğunu söyləyə bilər?
Kim Ona “haqsızsan” deyə bilər?
24Onun işlərini yada sal,
İnsanların ilahilərlə tərənnüm etdiyi işləri mədh etməlisən.
25Bütün insanlar bunu görür,
Hamı bu işləri uzaqdan seyr edir.
26Bəli, Allah çox böyükdür, Onu tanıya bilmirik,
İllərinin sayını araşdıran yoxdur.
27Su damcılarını yuxarı qaldırır,
Buxarlandırır, yağış yağdırır.
28Bu yağışlar buludlardan tökülür,
İnsanların üstünə bol yağışlar səpilir.
29Buludların necə yayılmasını,
Göylərin çadırında guruldamasını
Kim dərk edə bilər?
30Baxın, ətrafında şimşəkləri çaxdırır,
Dənizin dərinliklərini doldurur.
31Allah xalqlara rəhbərlik edir,
Onları bol ərzaqla təmin edir.
32Şimşəyi əlləri ilə tutur,
Hədəfə vurmasını buyurur.
33Gurultusu qasırğadan xəbər verir,
Qasırğanın qopacağını öküzlərə belə, bildirir.
Əyyub 37
1Bundan qəlbim çırpınıb yerindən oynayır,
2Dinləyin! Gurlayan səsini dinləyin,
Ağzından çıxan harayını eşidin!
3Göy altında, hər yanda səs salır,
Yer üzünün dörd bucağında şimşəyini çaxdırır.
4Ardınca nərə vurur,
Əzəmətli səsi ilə gurlayır,
Həniri eşidilir, dayanmadan şimşək çaxır.
5Allahın səsi heyrətamiz şəkildə gurlayır,
O bizə məlum olmayan böyük işlər görür.
6Çünki “yerə yağ” deyə qara əmr edir,
Leysana “şiddətlə tökül” deyir.
7Yaratdığı bütün insanlar Onun işlərini bilsinlər deyə
Hər kəsin əlini işdən saxlayır.
8Heyvanlar yuvalarına çəkilir,
Öz yerlərində qalır.
9Tufan otağından çıxır,
Soyuq şimal yellərindən gəlir.
10Allahın nəfəsi suları dondurur,
Ümman sular buz bağlayır.
11Buludlara nəm çəkdirərək yükləyir,
Buludlar içindən şimşək səpələyir.
12Buludlar yer üzündə əmrini yerinə yetirmək üçün
Onun istəyi istiqamətində dönüb fırlanır.
13Bəzən insanları cəzalandırmaq üçün,
Bəzən torpağı suvarmaq üçün,
Bəzən də sevgisini göstərmək üçün yağış göndərir.
14Əyyub, bunu dinlə,
Bir dayan, Allahın heyrətamiz işlərindən düşün.
15Allahın buludlar üçün necə nizam qurduğunu bilirsənmi?
Buludlarındakı şimşəkdən necə od çıxır?
16Buludların tarazlığını,
Kamil biliyə malik olanın heyrətamiz işlərini bilirsənmi?
17Səmum küləyi dünyanın nəfəsini kəsərkən
Paltarın içərisində istidən huşunu itirirsən.
18Tökmə bürünc ayna kimi möhkəm olan göy qübbəsini
Allahla birlikdə sərə bilirsənmi?
19Ona nə deyəcəyimizi bizə öyrət,
Çünki cəhalətimiz üzündən sözlərimiz nizamsızdır.
20Onunla danışmaq istərəm, bu Ona xəbər verilərmi?
Kimsə udulmasını istərmi?
21Külək qurtaranda, göyü təmizləyəndə
Göydə parlayan işığa kimsə baxmaz.
22Şimaldan qızılı parıltı görünür,
Allah qüdrətli əzəmətində gəlir.
23Biz Külli-İxtiyarı tapa bilmərik,
Qüvvəti möhtəşəmdir.
Salehliyi misilsizdir, ədalətlidir,
Heç haqsızlıq etmir.
24Buna görə insanlar Ondan qorxar,
O özünü hikmətli sayanlara baxmaz».
Əyyub 38
Allah danışır
1O zaman Rəbb qasırğanın içindən Əyyuba belə cavab verdi: 2
«Məsləhəti savadsız sözlərlə qaranlığa salan bu kimdir? 3İndi kişi kimi belinə qurşaq bağla,
Sual verəcəyəm, Mənə cavab ver.
4Mən yerin təməlini qoyarkən haradaydın?
Anlayışın varsa, söylə.
5İndi ki bilirsən,
De görüm, yerin ölçüsünü kim qoydu,
Yaxud yer üstündə ölçü xəttini kim çəkdi?
6Nəyin üstündə onun təməlləri quruldu?
Kim onun guşədaşını qoydu?
7Onda dan ulduzları birgə nəğmə oxuyurdu,
Bütün ilahi varlıqlar sevincdən haray salırdı.
8Dəniz bətndən çıxıb fışqırarkən Onu qapılar arasında kim bağladı?
9Ona buludları libas,
Qatı qaranlıqları qundaq etdim.
10Onun sərhədini çəkdim,
Qapı və cəftələrini qoydum.
11O vaxt dedim: “Buraya qədər gəlib o tərəfə çıxmayacaqsan,
Qürurlu dalğaların burada dursun”.
12Sən ömründə səhərə buyruq verdinmi?
Şəfəqə yerini göstərdinmi?
13Belə ki yer üzünün ucqarlarını tutsun,
Üstündən pisləri çırpıb atsın.
14Torpağın quruluşu dəyişir,
Möhür vurulanda palçıqda əksi qalan kimi,
Libasdakı qırışlar kimi gözə görünür.
15Pislərin nuru batırılar,
Qaldırdıqları qolları qırılar.
16Dənizin mənbələrinə getmisənmi?
Dərinliyin dibində gəzmisənmi?
17Ölüm dərgahı sənə göstərilibmi?
Ölüm kölgəsinin qapılarını görmüsənmi?
18Dünyanın həcmini dərk edə bilirsənmi?
De görüm, bunların hamısını bilirsənmi?
19İşıq məskəninə gedən yol haradadır?
Qaranlığın yeri haradadır?
20Onları yerlərinə apara bilərsənmi?
Evlərinin yolunu bilirsənmi?
21Əlbəttə, heç nə anlamırsan,
Çünki onlarla eyni vaxtda doğulmusan!
Yaşın bu qədərdir.
22Qar anbarlarına girmisənmi?
Dolu anbarlarını görmüsənmi?
23Mən onları dar gün üçün,
Döyüş və müharibə günləri üçün saxlayıram.
24Hansı yolla işıq yayılar,
Yer üzündə şərq küləyi qopar?
25Kim sellər üçün arx,
İldırım üçün yol açdı ki,
26Kimsəsiz yerləri,
İnsan yaşamayan çölləri sulasın,
27Səhralar – biyabanlar doyunca su içsin,
Yaşıl ot bitsin?
28Yağışın atası varmı?
Şeh damlalarını kim yaratdı?
29Buz kimin bətnindən çıxdı?
Göylərdən düşən şaxtanı kim doğdu?
30Sular nə zaman daş kimi bərkiyir,
Dərinliklərin səthi donur?
31Ülkər ulduzlarını bağlaya bilərsənmi? Orionun bağlarını aça bilərsənmi?
32Hər bürcü öz vaxtında çıxara bilərsənmi?
Böyük, Kiçik Ayı bürcünə yol göstərə bilərsənmi?
33Göylərin qanunlarını bilirsənmi?
Allahın hakimiyyətini yer üzərində qura bilərsənmi?
34Başına bol yağış yağsın deyə
Buludları səsləyə bilərsənmi?
35Şimşəkləri göndərə bilərsənmi getsinlər,
Sənə də “bax buradayıq” desinlər?
36Kim ürəyə hikmət qoydu,
Dərk etmək üçün şüur verdi?
37Kim buludları ağılla saya bilər?
Göyün tuluqlarını kim boşalda bilər?
38Onda toz yatıb yer bərkiyər,
Kəsəklər bir-birinə yapışar.
39Dişi aslanlar üçün ov ovlaya bilərsənmi,
Gənc aslanların qarnını doyura bilərsənmi
40Yuvalarına girəndə,
Kolluqda pusqu quranda?
41Kim qarğaya yem verə bilər
Balaları Allaha fəryad edəndə,
Acından vurnuxanda?
Əyyub 39
1Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi?
Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
2Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı?
Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
3Diz çöküb balalarını doğar,
Ağrılardan qurtarar.
4Balaları çöldə böyüyüb güc alar,
Gedər, geri qayıtmaz.
5Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı?
Kim onun iplərini açdı?
6Ona çölləri məskən verdim,
Şoran düzləri ona yurd etdim.
7O, şəhərdəki izdihama gülər,
Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
8Təpələri dolaşıb otlar,
Yaşıllığı axtarar.
9Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi?
Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
10Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi?
Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
11Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi?
Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
12Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki,
Əkininin məhsulunu daşısın,
Onu xırmanına yığsın?
13Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar,
Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə,
Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
14Yerdə yumurtalayır,
Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
15Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır,
Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
16Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki,
Elə bil özününkü deyil,
Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
17Çünki Allah ona müdriklik verməyib,
Ona dərrakə bəxş etməyib.
18Qaçmaq üçün yenə qanad açanda
Ata və atlıya gülər.
19Ata güc verən sənsənmi?
Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
20Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi?
Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
21Dərələrə ayağını bərk vurur,
Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur,
Silahlıların qabağına çıxır.
22Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz,
Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
23Onun üstündə oxdan cingildəyir,
Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
24Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır,
Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
25Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir,
Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini,
Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
26Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur,
Cənuba tərəf qanad açır?
27Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır,
Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
28Sıldırım qayalarda yaşayır,
Şiş uclu qayalarda məskən salır.
29Oradan şikarını axtarır,
Gözləri onları uzaqdan görür.
30Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
Əyyub 40
1Rəbb Əyyuba belə dedi: 2«Kim ki tənbehə layiq görülür,
O, Külli-İxtiyarla mübahisə edə bilərmi?
Qoy buna Allahı ittiham edən cavab versin».
3Onda Əyyub Rəbbə belə cavab verdi: 4«Mənim gərəksizliyimə bax,
Sənə necə cavab verim,
Ağzımı əlimlə tutmuşam.
5Bir dəfə danışdım, daha cavabım yoxdur,
Artıq ikinci dəfə nə danışım».
6Rəbb qasırğanın içindən Əyyuba cavab verdi: 7«İndi kişi kimi belinə qurşaq bağla,
Sual verəcəyəm, Mənə cavab ver.
8Sənmi ədalətimi boşa çıxaracaqsan?
Özünə haqq qazandırmaq üçün sənmi Məni günahlandıracaqsan?
9Allahın qolu kimi qolun varmı?
Səsin Onunku kimi gurlayarmı?
10Əgər belədirsə, şərəfə, şana bürün,
Ehtişamı, əzəməti geyin.
11Qoy qəzəbinin alovu saçsın,
Hər qürurluya baxıb onları alçalt.
12Qürurluların hamısına baxıb aşağı endir,
Pisləri yerindəcə təpiyinin altına sal.
13Hamısını birlikdə torpaq altında basdır,
Məzarda üzləri kəfənə bürünsün.
14O zaman Mən də bunu qəbul edərəm,
Belə ki sağ qolun səni qurtarır.
15Behemota
bax, öküz kimi ot yeyir, Səni yaratdığım kimi onu da Mən yaratmışam,
16Gör belində nə qədər güc var,
Qarın əzələləri necə möhkəmdir.
17Sallanan quyruğu sidr ağacına bənzəyir,
Budlarındakı vətərlər bir-birinə hörülüb.
18Sümükləri sanki tunc borudur,
Qabırğaları elə bil dəmir çubuqdur.
19Allahın işləri arasında şah əsərdir,
Yalnız Yaradan ona qılıncla yaxınlaşa bilir.
20Təpələr məhsullarını ona verir,
Bütün çöl heyvanları yanında oynaşır.
21Nilufərlərin altında,
Qamışla örtülü bataqlıqlarda yatır.
22Nilufərlər üstünə kölgə salır,
Dərənin söyüdləri onu əhatəyə alır.
23Coşğun çaylardan qorxmur,
Sellər boğazına çatsa da, arxayındır.
24Gözləri açıq ikən kim onu tuta bilər?
Kim qıra ilə onun burnunu deşər?
Əyyub 41
1Məgər sən Livyatanı
qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2Burnuna ip taxa bilərsənmi?
Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3Sənə yalvarıb-yaxararmı,
Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4Əbədi qulun olmaq üçün
Səninlə əhd kəsərmi?
5Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi?
Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı?
Aralarında bölə bilərlərmi?
7Yabalarla dərisini,
Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et,
Onda bu işi bir daha görməzsən.
9Onu tutmaq ümidin boş istəkdir.
Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur.
Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12Sözümü kəsməyib onun əzalarından,
Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13Üstündəki paltarı kim çıxara bilər?
Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14Ağzının qapılarını kim aça bilər?
Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır,
Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16Bir-birlərinə elə bağlanıb ki,
Arasından hava keçməz.
17Bir-birlərinə elə yapışıb ki,
Birdir, ayrılmaz.
18Asqıranda od sıçrayır,
Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19Ağzından alovlu məşəllər çıxır,
Qığılcımlar saçılır.
20Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır,
Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21Nəfəsindən kömürlər közərir,
Ağzından alov çıxır.
22Boynunda qüvvət yaşayır,
Qabağında dəhşət oynayır.
23Ətinin qatları bir-birinə bitişib,
Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24Ürəyi daş kimi möhkəmdir,
Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir,
Qorxub ürəkləri gedir.
26Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır,
Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27Dəmiri saman çöpü,
Tuncu çürük odun sayır.
28O, oxlardan qaçmır,
Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır,
Mizraqın vıyıltısına gülür.
30Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır,
Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31Dərin suları bir qazan kimi qaynadır,
Dənizi ətir küpünə döndərir,
32Arxasınca parlaq bir iz buraxır,
İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur,
Qorxu bilməyən məxluqdur.
34Hər lovğalanana xor baxır,
Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
Əyyub 42
1O vaxt Əyyub Rəbbə belə cavab verdi: 2«Bilirəm, Sən hər şeyə qadirsən,
Sənin istəyinin qarşısı alınmaz.
3Soruşdun: “Məsləhəti savadsızcasına ört-basdır edən bu kimdir?” Doğrudan da, bilmədiyim şeylərdən,
Əlim çatmadığı heyrətamiz işlərdən danışdım.
4Dedin: “İndi qulaq as, Mən danışacağam, Sual verəcəyəm, Mənə cavab ver”.
5Qulaqlarıma sorağın çatmışdı,
İndisə Səni gözlərimlə görürəm.
6Ona görə özümdən zəhləm gedir,
Torpağın, külün içində tövbə edirəm».
Nəticə
7Rəbb Əyyuba bu sözləri deyəndən sonra Temanlı Elifaza dedi: «Sənə və iki dostuna qarşı qəzəbdən alışıb-yandım. Çünki siz qulum Əyyub kimi Mənim haqqımda doğru olanı demədiniz. 8İndi özünüz üçün yeddi buğa və yeddi qoç alıb qulum Əyyubun yanına gedin və özünüz üçün yandırma qurbanı təqdim edin. Qulum Əyyub sizin üçün dua etsin. Mən də onun duasını qəbul edib sizinlə axmaqlığınıza görə rəftar etməyəcəyəm, çünki siz qulum Əyyub kimi Mənim haqqımda doğru olanı demədiniz». 9Beləcə Temanlı Elifaz, Şuahlı Bildad və Naamatlı Sofar gedib Rəbbin onlara dediklərinə əməl etdi. Rəbb də Əyyubun duasını qəbul etdi. 10 Əyyub dostları üçün dua edəndən sonra Rəbb ondan alınanları geri qaytardı. O, Əyyuba bütün qabaqkı malından da ikiqat artıq var-dövlət verdi. 11Əyyubun bütün qardaşları, bacıları və bütün əvvəlki dost-tanışları yanına gəlib evində onunla çörək yedi və dərdinə şərik oldular. Rəbbin onun başına gətirdiyi bütün bəlalara görə ona təsəlli verdilər. Hər biri ona bir parça gümüş və bir qızıl halqa verdi. 12Rəbb Əyyubun axır günlərini əvvəlki günlərindən daha çox bərəkətli etdi. Onun on dörd min qoyunu, altı min dəvəsi, min cüt öküzü və min eşşəyi var idi. 13Əyyubun yeddi oğlu, üç qızı oldu. 14İlk qızının adını Yemima, ikincisinin adını Qesia, üçüncüsünün adını Qeren-Happuk qoydu. 15Ölkənin heç bir yerində Əyyubun qızları kimi gözəl qızlar yox idi. Əyyub onlara da qardaşları ilə yanaşı miras verdi. 16Bundan sonra Əyyub yüz qırx il yaşadı və dörd nəsil övladlarını gördü. 17O qocalıb yaşa dolaraq öldü.
